İsteksiz Muhasebe

Bir seneyi bulmuş. Yeni yelkenler açtığımdan beri geçen bu bir senenin muhasebesini yapmak niyetinde değilim açıkçası. Ama bu satırları kaleme almaya karar vermiş, üstü tozla kaplı blogu tekrar açmış isem, pek tabii buna imkân yok.

Dost meclisini kurabildim mi? Pek sayılmaz. Buna ilaveten mevcut meclisi de yitirdim, yahut yitirilmeye mahkûmdu. Araya mesafe girince ister istemez aynı heyecan, aynı hüsnüzan, aynı birliktelik varlık bulamıyor. Belli bir yaştan sonra yeni dostluklar edinmenin zorluğunu zaten belirtmeye gerek yok. İnsanlara olan tahammülsüzlük ve içe dönük karakter kombinasyonu mevzubahis olunca, durum daha da vahim bir hâl alıyor. Velhâsıl, bu noktada çuvalladım.

Akademik zorluğu hâlen büyüttüğüm yok. Bir şekilde hallolacaktır, hallolmaktadır, hallolmaya devam edecektir. En azından bu noktada bir zahmet kendime güvenim olsun.

Liseden, üniversiteden beri süblime ettiğim aşk müessesesi? Tebessüm etmekle yetiniyorum.

İşte buyurun, bir senenin muhasebesi. Gelecek senenin muhasebesi kum tanesi kadar da olsa farklılık arz eder mi?

Tebessüm etmekle yetiniyorum.