Doğru Bildiniz, Daha Fazla Yazmalı

Blogu ziyadesiyle ihmal ettiğimin bilincindeyim, bu nedenle eski yazılarıma, çok eski yazılarıma göz gezdirdim; bilvesile toyluğumu hatırlamış oldum. Arada birkaç tane güzel yazı olmakla birlikte köhnemiş, estetikten uzak bazılarını yayından kaldırma inisiyatifini kullanmaktan sakınmadım, hem de büyük bir zevkle. Hoş, hâlâ toy bir zatım; mamafih artık belli bir seviyeyi aşmış olduğumu görmek kuşkusuz bahtiyar kıldı bendenizi. Şu soru aklıma geliyor tam bu noktada: Hiçbir şey yazmamak, kötü bir şey yazmaktan yeğ midir? Başka bir bahiste tereddütsüz "Yeğdir" yanıtını verirdim, lakin şu an, uzun zamandır hiçbir şey yazmamış olan ben, bu yanıtı vermekten imtina etmekteyim. Kötü de olsa bir şeyler yazmak; kabul etmeli; takdir edilesi, mutlu eden bir fiil. Geçen 6 küsür senede mütemadiyen tekrar ettiğim kelam: Daha fazla yazmalı.

Evet,

daha fazla yazmalı.

Yorumlar

Yorum Gönder

İlginizi çekebilecek diğer yazılar

Kitap Tanıtımı: Totsukuni no Shoujo

Resim
Sonu gelmeyen denemeler ve şiirimsilere küçük bir ara verelim ve hayranı olduğum, zarif, bedii bir çizim tarzına; gece sabilere yatmadan önce okunan masallara benzer büyülü bir hikâyeye, fantastik bir evrene sahip güzel bir yapıttan bahis açalım aziz okuyucu: Öteki Taraftan Gelen Kız, Totsukuni no Shoujo.
Devamı»

İnceleme: Görsel Romanlar

Resim
Uzun zamandır üzerine yazmayı arzuladığım bir konu: Görsel romanlar. Daha önce kaleme aldığım “Ace Attorney” incelemesi ile konuya girizgâh havasında temas etmiştim. Geçen sürede artmış olan tecrübem ile, ilaveten konu üzerine ana dilimizde yeterli kaynak olmamasının verdiği cesaret ile daha detaylı ve kapsamlı bir yazı yazma ihtiyacını kendimde hissettim. İlgilenenler için doyurucu, ilgi duyabilecekler için de ufuk açıcı bir inceleme olması dileğiyle! Bu buket sizin ziyaretiniz onuruna!
Devamı»

İnceleme: Kara no Shoujo

Resim
Yeni acılar dökmem gerek dizelere, ilk bölümün yirminci kantosunun konusu yerin dibindekileri getirmek için dile. Acılı gözyaşlarının biriktiği karşımdaki hendeğin dibine bakıyordum olanca dikkatimle: değirmi vadiden gelen insanlar gördüm, sessizce ağlıyorlardı, yeryüzünde ayinde yürür gibi yürüyorlardı. Bakışlarımı dibe, onlara doğru indirince şaşırdım, çeneleriyle gövdeleri arasının ters dönmüş olduğunu gördüm: böbreklerine bakıyordu yüzleri, gerisin geri yürüyorlardı, çünkü önlerini görmüyorlardı. Belki de inme nedeniyle vücutları kıvrılmıştı böyle; ama ne duymuş, ne de görmüştüm böyle inmeli. Ey okur, Tanrı yararlandırsın seni okuduklarından, ama yine de kendi kendine karar ver, gözlerim kuru kalabilir miydi, insanın görünüşünün, kaba etleri gözyaşları sulayacak gibi değiştiğini yakından görünce. Sarp yamacın kayalarından birine dayanıp öyle ağladım ki, rehberim şöyle dedi: "Bu budalalar gibi misin yoksa sen de? Burada acımanın ancak ölüsü bulunur;
Devamı»