Yağmur

Haykırdım semaya: "Devam et yağmaya, ta ki dünya tüm pisliklerden ve namussuzlardan arınana kadar!"

Bir ayı daha eskittik, yahut bir ay daha bizi eskitti, heyhat, bir şey kaleme almadan. Müteessirim. O vakit hadi havadan bahsedelim aziz okuyucu, malum; monoton ve sıradan hayatımın bahse değer tek yanı bu belki de: Hava. Kararmış ruhumu daha da karartmaya kendini adamış muhterem, kendilerine saygılarımı sunuyorum. Durmaksızın, acımaksızın tüm ihtişamıyla yağdı; gariptir, hem hayran bıraktı, hem de bedbaht kıldı. Tek sıkıntı sayelerinde mütevazı odamda esir alınmış olmam, bu münasebetle de teessüflerimi sunuyorum. Zatıalilerinin tek katkıları bu değildi bittabi, yalnızlığın ulviyetini ve tehlikesini anımsama şansı buldum aynı zamanda, insanın nankör tabiatını teyit ettim; elindekilerle yetinmeyerek, elindekilerin değerini bilmeyerek kendini paraladığını ve açgözlülüğünün tutsağı olduğunu bir kez daha tespit ettim.

Basit bir doğa hadisesi filhakika bu kadar derin fikriyata ve ilhama gebe olabiliyor, benliğimi silkeleyerek kendimi sorgulamama neden olabiliyor cancağızım. Her şeyden önemlisi,

yeni bir yazıya şahsımı vakfetmemi temin ediyor.